Ekološke inovacije i samogrejna ekološka kuća

Sadržaj

Vi ste posetilac broj:



Free counter and web stats
od 03. oktobra 2005.

Datum i vreme


centralno evropsko vreme - CET
(GMT +01h)

webMaster
za rezolucije 1024x768 i više

______________

Copyright © 2005-2014.
Veljko Milković
Sva prava zadržana.



Copyright © VEMIRC 2009-2014.
Istraživačko-razvojni centar
Veljko Milković
Sva prava zadržana.

O VELJKU MILKOVIĆU
- zvanična biografija -


Njegova geometrija bila je toliko iznad njegovog vremena da su je samo nekoliko ljudi u državi razumeli. To će se desiti i Njutnu; to će se desiti svim velikim ljudima. Treba da njihovo stoljeće trči za njima da bi ih dostiglo. - Ser Tomas o Rene Dekartu 1765. godine

 

Veljko Milković rođen je 1949. godine u Subotici (Srbija) i od 1952. godine živi u Novom Sadu (Srbija) gde se školovao i studirao istoriju. Pored zanimanja za prošlost, bavi se istraživanjem, pronalazaštvom, inovacijama, izučavanjem istorije pronalazaka, futurističkim projektima, pisanjem, itd. Poseduje oko 114 pronalazaka, od toga 40-ak objavljenih pronalazaka od kojih su neki u višegodišnjoj primeni i 29 odobrenih patenata. Napisao je 13 knjiga koje su prevedene na više svetskih jezika i na osnovu kojih je do sada snimljeno nekoliko igrano-dokumentarnih filmova. Na osnovu njegov rada, istraživanja i knjiga koje napisao, urađeno je više naučnih radova kao i seminarskih, diplomskih i magistarskih radova. Takođe za svoj višedecenijski rad dobio je brojna priznanja u zemlji i inostranstvu između ostalog i dva zvanja akademika 2006. godine. Dvostepeni mehanički oscilator - pronalazak Veljka Milkovića - ujedno je 2006. godine proglašen i za jednu od 100 najboljih energetskih tehnologija u svetu od strane New Energy Congress (SAD).

 

Idejni je tvorac samogrejne ekološke kuće i većeg broja ekoloških inovacija koje se nalaze u višegodisnjoj primeni. Po njegovim nacrtima izgrađeno je više takvih ekoloških kuća u Novom Sadu, Somboru, Zaječaru, Ljigu... Učestvovao je na 30-ak naučnih skupova iz oblasti energetike i ekologije, a takođe je sudelovao u više naučno-istraživačkih projekata.

 

Predsednik je Sekcije za ekološke inovacije i idejni tvorac "Izložbe ekoloških inovacija", pri Društvu VRELO iz Novog Sada i član je Društva za popularizaciju nauke - Novi Sad kao i osnivač i član Udruženja naučnih istraživača iz Novog Sada. 2006. godine postaje počasni član Ars akademie iz Novog Sada.

 

 

 

 

Kao pronalazač nagrađivan u zemlji i inostranstvu, a između ostalog, 2002. godine za izuzetan doprinos i inovacije u oblasti ekologije i energetike primio je "Novembarsku povelju grada Novog Sada" kao i 2002. godine zlatnu medalju Novosadskog sajma za pronalazak - ručnu pumpu za vodu s klatnom. Od 2006. godine postaje akademik Srpske akademije inovacionih nauka iz Beograda u svojstvu dopisnog član (od 2009. i u svojstvu redovnog člana), a iste godine i akademik pri Akademiji izumitelja Srbije - SAIN iz Beograda u svojstvu redovnog člana. Jednu od najvećih afirmacija za svoj rad dobija 2009. godine kada njegova dostignuća bivaju preporučena i u udžbeniku za 7. razred osnovne škole iz predmeta tehničkog obrazovanja.




 

 

 

Veliki je poznavalac Petrovaradinske tvrđave; sve od 1960. godine intezivno je istražuje, a 1965. godine uspeva da dešifruje znake za orijentaciju na raskršćima i time otkriva pravilnosti u podzemnom lavirintu kroz "strelaste", "Y" i "čekic T" raskrsnice. Takvim pristupom uspeva u bržem i bezbednijem pretraživanju dubokog, 20 km dugog podzemlja utvrđenog Petrovaradina.

 

Građevinski i ekološki projekti inspirisani Petrovaradinskom tvrđavom nalaze se u primeni: Samogrejna ekoloska kuća, gljivarnik, staklenik i plastenik sa reflektujućim površinama (sagrađen je gljivarnik za uzgoj bukovače kod Čeneja i Petrovaradina) i Projekat "Šume za proizvodnju hrane - zamena za njive" (koje su u primeni na više parcela u Vojvodini).

Takođe od ostalih pronalazaka i patenata, u primeni se nalazi i Serija univerzalnih alata, Autonomni punjač akumulatora (izvlači elektricitet iz odbačenih baterija i puni akumulatorske baterije), Ručna pumpa za vodu sa klatnom i Anti-Hemoroid sedalo (Daska za hemoroide) - medicinsko pomagalo.

 

Od 1975. godine bibliotekar Srećko Drk iz Petrovaradina angažuje ga kao vodiča za manje poznate delove utvrđenja - posebno za podzemne vojne galerije.

Muzej grada Novog Sada 1977. godine dodeljuje mu zahvalnicu za "Svesrdnu saradnju na proučavanju Petrovaradinske tvrđave".

 

 

Krajem sedamdesetih, kao član naučno-tehničke redakcije, pri Kulturnom centru Novog Sada organizovao i vodio zapažene tribine o arheologiji i Petrovaradinskoj tvrđavi, uz učešće akademika prof. dr Bogdana Bruknera i prof. Milana Vranića.

Ideja o savremenim zemunicama kao novim načinima stanovanja daje mu elan da do kraja sedamdesetih godina održi intezitet istraživanja podzemnih galerija.

Godine 1983. pri Biblioteci "Vladimir Nazor" iz Petrovaradina, Srećko Drk i Veljko Milković osnivaju "Klub prijatelja Petrovaradinske tvrđave".

Godine 1997. najavljuje knjigu "Misterije Petrovaradinske tvrđave", koja je "zaživela" u vidu feljtona, skripte i knjige. Tako je po prvi put "popunjena praznina" u dosadašnjoj literaturi o Petrovaradinskoj tvrđavi koja se podzemljem neznatno bavila. Zanimljivo je da su mnogi novinari i autori poput Živka Markovića, istoričara, tvrdili da podzemne vojne galerije predstavljaju najveću atrakciju Petrovaradina.

Kroz brojna predavanja i izlete upozoravao na opasnosti, ali i veliki turistički potencijal Petrovaradina, Fruške Gore, Srema i srednjeg Podunavlja.

 

 

Najavio je kapitalna arheološka otkrića iz paleolita na Petrovaradinskoj tvrđavi kao i u Srednjem podunavlju tokom javnih nastupa, dok su iskusni arheolozi izjavili kako se o tome "nije moglo ni sanjati", te da je bilo "apsolutno nenadano"...

A dogodilo se i potvrdilo - kroz najnovija arheološka otkrića iz Paleolita. Na brojnim javnim nastupima, tvrdio je da je Srednje podunavlje kolevka praistorije sto se potvrdilo i kroz nedavna arheološka otkrića evropskih naučnika. Takođe poseduje jedinstvenu i neobičnu arheološku zbirku, a uz to, prikupio je brojne minerale i fosile Podunavlja kao i ostatke prethodne civilizacije.

 

 

 

 

U svom istraživačkom radu bavio se intenzivno izučavanjem pojave gravitacije kao i usavršavanjem antigravitacionih eksperimenata i s tim u vezi antigravitacionih pogonskih uređaja.

 

 

 

 

Poslednjih godina, bavi se istraživanjem jednostepenih i dvostepenih mehaničkih oscilacija koje predstavljaju novi izvor široko primenjive i ekološki čiste energije i samo na bazi toga poseduje 22 odobrena patenata. Svoje polje rada usmerio je na istraživanje i praktično iskorišćenje potencijala dvostepenih oscilacija i s tim u vezi novog izvora energije na bazi inercijalnih sila i gravitacionog potencijala.

Između ostalog, pored otkrića novih mehaničkih efekata, uspeo je u svojim eksperimentima da dobije 12 puta više izlazne energije od uložene i u poslednjih 10 godina niko nije argumentovano osporio ova Milkovićeva merenja i istraživanje. Takvim dostignućima Veljko Milković utro je put novim izazovima u fizici u 21. veku što bi moglo da predstavlja početak nove velike naučne revolucije.

 

Poseduje brojne prototipe i modele kao i ideje za razne visoko efikasne uređaje i mašine. Tokom poslednjih godina dobio je brojna pozitivna ekspertska mišljenja, analize, proračune i merenja vezano za svoje istraživanje od strane stranih i domaćih naučnika, fizičara, profesora, akademika, inžinjera, istraživača itd. Sve više se potvrđuje da se na bazi Milkovićevih pronalazaka može proizvoditi veliki broj praktičnih uređaja i time stvoriti niz novih izvoznih proizvoda koji itekako mogu popraviti celokupnu privrednu situaciju i time poboljšati opšte društveno stanje.

 

Dvostepeni mehanički oscilator - pronalazak Veljka Milkovića - ujedno je proglašen i za jednu od 100 najboljih energetskih tehnologija u svetu od strane New Energy Congress 2006. godine.

 



 

Do sada je objavio sledeće knjige:

 

•  "Solarne zemunice - dom budućnosti" (1983.),

•  "Ekološke kuće" (1991. - štampano u četiri neizmenjena izdanja),

•  "Šume za proizvodnju hrane" (1992. - prevedeno na esperanto iste godine),

•  "Ka antigravitaciji - kompaktna vozila" (1994.),

•  "Antigravitacioni motor" (1996. - sa uporednim prevodom na engleski jezik),

•  "Perpetuum mobile" (2001.),

•  "Petrovaradin kroz legendu i stvarnost" (2001.),

•  "Petrovaradin i Srem - misterija prošlosti" (2003.),

•  "Svet misterija - novi pogledi" (2004.),

•  "Petrovaradinska tvrđava - podzemlje i nadzemlje" (2005.),

•  "Novi turistički potencijali" (2006.) i

•  "Petrovaradinska tvrđava - kosmički lavirint otkrića" (2007.).

•  "Gravitacione mašine - od Leonarda da Vinčija do najnovijih otkrića" (2013.).

 

Pored toga objavio je i zapažene feljtone i skripte:

 

•  "Niskoenergetski život" (1996.),

•  "Energetski potencijal rečnog zaliva" (1996.),

•  "Prethodna civilizacija" (1999.),

•  "Misterije Petrovaradinske tvrđave" (1999.),

•  "Petrovaradinska tvrđava između legende i stvarnosti" (1999.) i

•  "Nestale civilizacije" (2000.).

 

 

 

 

Na osnovu pronalazaka, istraživanja i knjiga koje je napisao do sada je snimljeno nekoliko igrano-dokumentarnih filmova: "Lagumi" (dokumentarni film, režija Stevan Rogulja, Radio-televizija Novi Sad, 2005.), "Lice u steni" (igrani film, režija Marko Kaćanski, 2006.), a jednu od glavnih uloga imao je u dokumentarnom filmu "Pričati s prirodom - Pričati s Teslom" (u režiji Dragana Stojmenovića, 2008.) pored brojnih TV i radio priloga kao i novinskih intervjua posvećenih istraživanjima i pronalascima opisanih u njegovim publikacijama.

 

Knjige Veljka Milkovića prevedene su i na više svetskih jezika (engleski, italijanski, esperanto).

Italijansko udruženje "A.S.S.E. - Associazione Studiosi Scienze Eterodosse" (http://asse.altervista.org) i izdavač časopisa "Altra Scienza" prevelo je na italijanski jezik knjigu Veljka Milkovića "Anti-gravitacioni motor" i izdalo je u ebook formatu u januaru 2007. godine.

 

Knjige su mu prihvaćene pored domaćih i od stranih renomiranih biblioteka, između ostalog i od Kongresne biblioteke u Vašingtonu, a njegove publikacije mogu se naći i u Britanskoj biblioteci u Londonu, kao i u Moskovskoj i Aleksandrijskoj biblioteci. Takođe, njegove publikacije citirane su od strane raznih internet enciklopedija i drugih izvora podataka.

 

 

Pronašao je i rešenje kako ublažiti problem "ugroženog pronalazača" kome preti likvidacija - pa treba da objavi tajnu. Upravo to, Veljko Milković i čini kroz objavljivanje svojih knjiga i publikacija.